Journées du patrimoine

Afgelopen weekend waren de jaarlijkse Journées du patrimoine of te wel de Franse Open Monumentendagen. Aan de hand van het foldertje van het Office du Tourisme hebben we een rondje patrimoine van Nyons in elkaar geknutseld met het idee dat we daar wel een paar uurtjes zoet mee zouden zijn. De eerste stop was een bezoek aan de bakkerij van ‘Achard-Barjavel’ en zijn plaatselijk zeer beroemde oven. Als bakkersdochter mocht ik die natuurlijk niet overslaan. Stipt om negen uur stonden we voor de deur, die helaas – en ondanks de aankondiging dat deze vanaf negen uur te bezichtigen was - nog gesloten bleek. Een vriendelijke mevrouw die ons passeerde zei ons dat de bakkerij echt snel open zou gaan. Wij gingen toch maar eerst een kopje koffie drinken.

Maar inderdaad na de koffie waren we de eersten. In de piepkleine ruimte een grote oven met sfeerverlichting, enkele nepbroden en een grote banner met de bakker van weleer en een citaat uit een van de boeken van de bakkerszoon: René Barjavel. Van deze beroemde schrijver uit Nyons hadden we natuurlijk wel eens gehoord, nam de meneer van de organisatie gemakshalve aan. Ja zeker, logen we met uitgestreken gezicht. Na nog wat small talk (zolang het niet te diepgaand wordt, redden we ons wel in het Frans) vertrokken we naar het volgende hoogtepunt: een fototentoonstelling van wederom plaatselijk bekende fotografen. Niet onaardig. Toen meteen door naar het Maison des Huiles d’Olive et Olives de France, alwaar we onze Pass Sanitaire moesten laten zien om binnen te mogen. Fluitje centje. Leuke kleine tentoonstelling over olijven in het algemeen en die van Nyons in het bijzonder. Nu we weten wat de productiekosten zijn, begrijpen we iets beter waarom die olie zo duur is. Tot slot nog even naar de Moulin à Huile, die bij nader inzien net wat te toeristisch was….en toen waren we anderhalf uur verder (en dat inclusief koffie). Maar aangezien we de vermoeidheid van gisteren nog in de beentjes voelden, vonden we dat eigenlijk allebei niet heel erg.

Gisteren (zondag) zijn we in Mirabel aux Baronnies naar een Vide Grenier geweest. Ere wie ere toekomt, wij Nederlanders zijn weliswaar prima in staat om op Koningsdag oude rotzooi aan de man te brengen, in Frankrijk beheersen ze die kunst tot in de puntjes en het hele jaar rond. Elk weekend kun je wel ergens terecht. En op elke markt heeeel veeel rommel, vet eten en genoeg te drinken. Mijn oogst….vier schattige cocottes en twee romans, waaronder….een van René Barjavel. Die roman kon ik - ondanks de wel heel beroerde kaft – natuurlijk niet laten liggen. Nu nog een keer moed verzamelen en aan beginnen 😱.